دوستی در نزدیکی زانوی خود یک زائده خراش یافته پیدا کرد. پس از چند بار مراجعه به پزشک، تشخیص داده شد که سرطان است. تشخیص سرطان یک فاجعه مستقل است: تعداد کمی از مردم به بیش از این نیاز دارند تا فورا اقدام کنند.
در عین حال، ما در یک فرهنگ رسانه ای زندگی می کنیم که فاجعه به یک مدل اقتصادی تبدیل شده است. فجایع بیشتر منجر به کلیک بیشتر و سود بیشتر می شود. جای تعجب نیست که مردم به یک حلقه عذاب کشیده شوند.
این نوع فاجعه بزرگ هرگز پایان نمی یابد و به راحتی می تواند ما را درمانده کند. در واقع، این بخشی از هدف آن است. بلایای بی پایان، دائماً بررسی، تقویت و تکمیل می شوند.
تجربه شکست از قبل تنها زمانی مفید است که داستان ما را به اقدام سازنده سوق دهد. بهتر است ممکن است، فلج بی فایده است.
اگر داستان به شما کمک نمی کند که به جلو بروید، به جای دیگری تمرکز کنید. فاجعه سازی مسری است، اما ما می توانیم برای جلوگیری از گسترش و بازگشت به کار تلاش کنیم.
منبع: https://seths.blog/2024/11/catastrophizing-toward-action/